Moim zamiarem było zrobienie start upu, zatrudnienie kucharzy, a potem przyjazdy do Polski tylko co jakiś czas, aby doglądać biznesu…taka inwestycja. Nigdy nawet przez chwilę nie pomyślałam, że mogłabym tam gotować! Nie uważałam się za kucharza. Padło na Poznań. Nikogo tu nie znałam poza moją biznesową partnerką. Restauracja wystartowala i zaczęły się problemy. Brakowalo personelu, brak odpowiednich kucharzy i stało się: musiałam wejść do kuchni, bo ktoś musiał gotować! Mimo że robiłam to, co zawsze kochałam, czułam się totalnie przerażona, bo przecież nie miałam wykształcenia gastronomicznego, ani doświadczenia w prowadzeniu kuchni! Tylko poczucie obowiązku i zainwestowane pieniądze nie pozwoliły mi się poddać. Zabrałam się do roboty!